GAZA: DE UITGELEKTE MEMO ONTHULT DAT WE MEDEPLICHTIG ZIJN

Misschien was het voor sommigen een eyeopener terwijl het voor anderen een bevestiging is van wat ze al wisten. De uitgelekte memo van de Nederlandse Ambassade in Israël waarover NRC op 14 november berichtte, spreekt van “onevenredig geweld dat bewust civiele infrastructuur zoals wooncomplexen aanvalt”. Het hoge aantal burgerslachtoffers zou een bewuste keuze zijn van de nietsontziende militaire aanpak.

Als we kijken naar de gebeurtenissen in de praktijk en verklaringen van tal van mensenrechten- en VN-organisaties, is het duidelijk dat het gaat om een vorm van collectief straffen en is de memo een bevestiging van wat we eigenlijk al wisten. Zo zijn er meerdere gevallen bekend dat hele families om het leven zijn gekomen bij bombardementen op hun woning. Eén van de meest schrijnende is de dood van 42 familieleden, 3 generaties aan mensen zijn in één klap weggevaagd. Verschillende VN-organisaties hebben gezegd dat de mensen in Gaza in een ware horror leven. In het Al-Shifa Ziekenhuis vechten pasgeboren baby’s voor hun leven, gezien er een tekort aan zuurstof is. Israël heeft tot dusver niet kunnen bewijzen dat er een Hamas-tunnel ligt onder het ziekenhuis. Al is deze bewering waar, dan nog schendt Israël het internationaal oorlogsrecht dat spreekt van proportionaliteit als het gaat om doelen die zowel militair als civiel worden gebruikt. Het IDF heeft zichzelf in de voeten geschoten toen ze, in een nu verwijderd X-bericht, schreven dat ambulances ‘legitieme doelen’ zijn omdat Hamas er gebruik van zou maken. Totale waanzin natuurlijk. 12.000 indiscriminate doden en we willen nog steeds niet spreken over genocide. Om het preciezer te zeggen, 12.000 geregistreerde doden en duizenden vermisten. President Joe Biden zei eerder geen vertrouwen te hebben in cijfers van Hamas, suggererend dat er minder doden zijn. Hij werd echter op zijn plek gezet door een Amerikaanse topdiplomaat die zei dat het aantal mogelijk veel hoger ligt, gezien de doden die nog onder het puin liggen. Eerder zei de directeur van de WHO dat 70% van de doden, vrouwen en kinderen zijn.

De memo spreekt ook over de militaire strategie van Israël die voortkomt uit wraakgevoelens in plaats van een strategie. Om de eigen verliezen te willen beperken, gebruikt het IDF sneller dodelijk geweld met alle gevolgen van dien. Het gebruiken van grof geweld moet de kwetsbaarheid van Israël, dat op 7 oktober werd getoond, herstellen. Volgens de New York Times heeft Israël zich zo laten verrassen omdat onder andere het haar middelen liever wilde gebruiken voor het ‘echte gevaar’: Hezbollah en andere Iraanse proxy groepen. Dus als ze zo onvoorbereid zijn, hoe kunnen ze dan wel voorbereid zijn op de militaire terreurcampagne die momenteel gaande is, waarbij het ambitieuze doel is om Hamas uit te schakelen. Als ze deze campagne onvoorbereid doen, de memo spreekt over een gebrek aan militaire strategie, dan kan dat slechts op één manier: een totale verwoesting van Gaza. En dat is precies wat Israël aan het doen is. Zo is bijvoorbeeld een ziekenhuis gebombardeerd met 500 doden tot gevolg, iets waar ze Hamas de schuld voor gaven. Maar Hamas heeft in zijn arsenaal niet zo’n zware bom die zoveel mensen kan doden. Dat premier Benjamin Netanyahu zelfs niet schuwt om zijn eigen mensen te doden blijkt wel uit het feit dat er tientallen gegijzelden zijn omgekomen bij Israëlische aanvallen. Ook een manier om niet te hoeven 'onderhandelen met terroristen’ en om Hamas geen enkele troef te geven. Het doden van gegijzelden is de claim van Hamas waar Israël niet op reageert, waarschijnlijk is het wel waar aangezien Hamas geen reden heeft om zelf ‘haar kostbare bezit’ te doden. Overigens worden ze daar ook niet van beschuldigd. Het elimineren van Hamas zou volgens de memo praktisch onmogelijk zijn.


Etnische zuivering van Palestijnen
Een andere zorgwekkende ontwikkeling is de mogelijke verdrijving van Palestijnen van Gaza naar de Sinaï woestijn in Egypte. Als dit wordt gerealiseerd is het etnische zuivering. Hoewel Westerse media hier relatief weinig aandacht aan hebben besteed, wijst de memo dat dit een serieuze optie is. Eerder werd ook een Israëlische memo hierover uitgelekt onder het kopje ‘Thinking the Unthinkable’. Waarschijnlijk is het daarom dat Israël met extreem gewelddadige middelen de inwoners van Noord-Gaza wil laten evacueren naar Zuid-Gaza. In een pamflet dat werd verspreid, werd opgeroepen om naar het Zuiden te vertrekken en bij weigering liepen burgers het risico om als ‘sympathisanten van terroristen’ gezien te worden.
Gezien de memo, en gezien het feit dat ambtenaren de regering waarschuwden voor het mogelijk schenden van het oorlogsrecht, rijst de vraag waarom onze demissionaire regering doorgegaan is met de verkoop van onderdelen voor F-35 vliegtuigen. Demissionair notabene. Dit maakt ons medeplichtig. Daarom is het volkomen terecht dat hulporganisaties de staat aanklagen, zij vinden Nederland medeverantwoordelijk voor het collectief straffen van de Palestijnen. Het woord wat zij niet noemen maar wel gaande is: genocide.

Het Westen en een gebrek aan empathie
Ondanks al deze ontwikkelingen, al het leed en het bloedvergieten, weigert de EU zich uit te spreken voor een staakt-het-vuren. In plaats daarvan pleiten zij voor ‘humanitaire pauzes’ om een corridor mogelijk te maken voor hulpbehoevenden. Onbegrijpelijk dat de EU tijdens zo’n humanitaire crisis van ongekende omvang niet eens over een staakt-het-vuren praat.

Ondanks dit lijden en barbarij steunen we in het Westen nog steeds Israël, alhoewel het minder wordt.
Zo heeft de Belgische vicepremier Petra de Sutter gepleit om het associatieverdrag met Israël op te zeggen. Daar kunnen onze politici een voorbeeld aan nemen, die nota bene een motie hebben aangenomen die goedkeurt dat het internationaal recht soms niet wordt nageleefd. Pas toen er commotie ontstond heeft PvdA/Groenlinks haar spijt betuigd over hun stemgedrag, zo ongeloofwaardig net voor de verkiezingen. Als ik stukken van sommige opiniemakers lees zoals Theodor Holman of Han van der Vorst schrok ik behoorlijk. Vaak praten ze het Israëlisch geweld goed als ‘zelfverdediging’ en is er een duidelijk gebrek aan empathie als het gaat om het Palestijns lijden. Hoe kan dit toch, terwijl het zo obvious is. Obvious dat de Palestijnen in Gaza in een ware horror leven, obvious dat Israël te ver is doorgeschoten met haar ‘recht op zelfverdediging’.

Met 12.000 doden en veel zware bommen, waaronder fosforbommen wat verboden is in dichtbevolkte gebieden, zoals Amnesty alarmeerde. Waar komt deze gebrek aan empathie toch vandaan, vraag ik me frustrerend af. Misschien omdat wij als voormalig kolonisator ons meer sympathiseren met bezetters dan met onderdrukten, want ooit waren wij ook gewelddadige bezetters. Misschien omdat we anti-Islam gevoelens hebben overgehouden uit de tijd van de kruistochten. En misschien omdat we al tientallen jaren onderworpen worden aan een onjuist en eenzijdig mediabeleid. Kunt u nog begrijpen dat in deze situatie de NOS verweten wordt dat ze aan pro-Palestina berichtgeving doen? Overigens is op het NOS acht uur journaal geen aandacht besteed aan de uitgelekte memo.

De Tweede Wereldoorlog zal ongetwijfeld ook een rol spelen maar om alles daarop te gooien… Waarom herdenkt de Tweede Kamer wel de Israëlische slachtoffers in het bijzijn van de Israëlische ambassadeur, en niet de Palestijnse slachtoffers? Waarom wordt een onschuldige spreuk ‘controversieel’ genoemd en waarom moet je Hamas een terroristische organisatie noemen, terwijl dit niet geldt voor het Israëlische leger, dat qua omvang en brutaliteit de terreur van Hamas ver voorbij is gestreefd? Misschien omdat onze mentaliteit nog steeds beïnvloed is door de bijbel waarin staat dat het Israëlische volk de uitverkorene is en dat God de volkeren van Israël en Egypte niet gelijk behandeld.

Hoe dan ook, de situatie voor de Palestijnen ziet er uitzichtloos uit. Ze hoeven geen redder te verwachten, niet van hun ‘moslimbroeders’ uit het Midden-Oosten en niet van de democraten hypocrieten in het Westen terwijl de VN-organisaties machteloos zijn. Misschien, als het leed nog groter wordt, als de water- en voedseltekorten nog groter worden, als er nog meer ziekenhuizen gebombardeerd worden, dat we het dan zo zielig vinden voor de Palestijnen dat de publieke opinie verandert en de gekozen politici ook van toon en beleid veranderen. Deze kentering is gelukkig al gaande maar de vraag is of het op tijd zal komen om het tij te keren voor de Palestijnen, voordat ze totaal gebroken worden.